De laatste dagen is het erg rustig geweest. Ik heb het gras gemaaid (straight story-style) en ben in NY een nieuwe ipod gaan halen. De oude was geblokkeerd op het 'sad ipod' scherm. Gelukkig vervangt Apple de ipod onmiddelijk zolang de garantie loopt! Voor de eerste keer sinds mijn aankomst heb ik ook echt slecht nieuws: mijn schoon-mama heeft haar enkel gebroken en zal 6 tot 8 weken met een gips moeten rondlopen. Awch!
Ze is nu nog in Vermont, waar Laura's ouders een tweede huis hebben.
Omdat ik voor de rest weinig te melden heb, zal ik Vermont wat uitgebreider beschrijven.
Zo gauw we een paar dagen weg kunnen, vluchten Laura en ik naar Chester, Vermont. Het is 3-4 uur rijden, maar het is elke kilometer meer dan waard! Vermont is een beetje als de Ardennen, maar veel groter (en ook een beetje mooier). De Amerikanen noemen Vermont niet voor niets 'The Green Mountain State'. Wat mij betreft is dat de beste omschrijving die je kan bedenken. De bergen zijn net hoog genoeg om te skien, maar de boomgrens wordt vrijwel nergens bereikt. Het is behoorlijk dun bevolkt in Vermont, dus overal waar je kijkt zie je beboste bergen. Als je geluk hebt, zie je een eland of een zwarte beer, maar meestal zie je vooral herten en verschrikkelijk veel insecten. Mijn 'wildlife spotting' blijft voorlopig beperkt tot wilde kalkoenen, bevers, een vos die met ware doodsverachting voor onze auto sprong en het achterste van de zwarte beer die in het bos rond het huis woont.
Onze activiteiten in Vermont beperken zich tot alles wat ontspannend is. Rondhangen, zwemmen, kano-en of kajakken en vanuit de hangmat genieten van het uitzicht. Om jullie een beetje jaloers te maken en ook warm te maken voor een eventueel bezoek, val ik jullie lastig met een paar foto's: Ikzelf in het 'zwembad' bij de waterval, Kano-en op het meer en de zonsopgang gezien vanop het terras van het huis (4.45am!).
Ik weet het, dit luilekker leven blijft niet duren! Maar zolang het duurt, geniet ik ervan, want eens ik weer begin te werken zal het heel andere koek zijn!
Ze is nu nog in Vermont, waar Laura's ouders een tweede huis hebben.
Omdat ik voor de rest weinig te melden heb, zal ik Vermont wat uitgebreider beschrijven.
Zo gauw we een paar dagen weg kunnen, vluchten Laura en ik naar Chester, Vermont. Het is 3-4 uur rijden, maar het is elke kilometer meer dan waard! Vermont is een beetje als de Ardennen, maar veel groter (en ook een beetje mooier). De Amerikanen noemen Vermont niet voor niets 'The Green Mountain State'. Wat mij betreft is dat de beste omschrijving die je kan bedenken. De bergen zijn net hoog genoeg om te skien, maar de boomgrens wordt vrijwel nergens bereikt. Het is behoorlijk dun bevolkt in Vermont, dus overal waar je kijkt zie je beboste bergen. Als je geluk hebt, zie je een eland of een zwarte beer, maar meestal zie je vooral herten en verschrikkelijk veel insecten. Mijn 'wildlife spotting' blijft voorlopig beperkt tot wilde kalkoenen, bevers, een vos die met ware doodsverachting voor onze auto sprong en het achterste van de zwarte beer die in het bos rond het huis woont.
Onze activiteiten in Vermont beperken zich tot alles wat ontspannend is. Rondhangen, zwemmen, kano-en of kajakken en vanuit de hangmat genieten van het uitzicht. Om jullie een beetje jaloers te maken en ook warm te maken voor een eventueel bezoek, val ik jullie lastig met een paar foto's: Ikzelf in het 'zwembad' bij de waterval, Kano-en op het meer en de zonsopgang gezien vanop het terras van het huis (4.45am!).
Ik weet het, dit luilekker leven blijft niet duren! Maar zolang het duurt, geniet ik ervan, want eens ik weer begin te werken zal het heel andere koek zijn!
2 comments:
hey fred n laura
!super blogje!
idd je verhaaltje n fotootjes doen de vakantiekriebeltjes dansen-itchy holiday dance in tummy.
dees jaar geen verlof meer but maybe next year? ondertss spring ik regelmatig ns binnen op jullie blog
dikke zoentjes-big kissies
roXXXy
Miljaar, schoon 'zwembad'...
Wuss.
Post a Comment